Ουρητηροστομία

Τα ούρα παράγονται από τους νεφρούς, διοχετεύονται μέσω των ουρητήρων και αποθηκεύονται στην ουροδόχο κύστη. Απομακρύνονται από το σώμα μέσω της ουρήθρας, η οποία ελέγχεται από τους σφιγκτήρες.

Τα ούρα μπορούν να εκτραπούν σχεδόν από οποιοδήποτε σημείο αυτής της διαδρομής. Αντίθετα με το γαστρεντερικό σύστημα, όπου τα χαρακτηριστικά της εκκένωσης αλλάζουν, η απόδοση του ουροποιητικού συστήματος είναι πάντοτε υγρή.

Μια στομία που δημιουργείται στο ουρογεννητικό μονοπάτι ονομάζεται ουροστομία.

Το πιο συνηθισμένο είναι ileal conduit. Κατά την διαδικασία, ένα μικρό τμήμα του ειλεού αποσπάται πάνω στο οποίο εφαρμόζουν οι ουρητήρες – χρησιμοποιείται ως αγωγός (κανάλι) – έτσι ώστε τα ούρα να μπορούν να απομακρυνθούν από το σώμα μέσω της ουροστομίας.

Ο αγωγός δεν είναι δεξαμενή οπότε τα ούρα αποστραγγίζονται διαρκώς από την στομία. Εκεί τοποθετείται ο προβλεπόμενος σάκος ουροστομίας ο οποίος παραλαμβάνει τα ούρα σε μόνιμη βάση.

Μετεγχειρητικά, μπορούν να  χρησιμοποιηθούν στεντ για την προστασία των σημείων που οι ουρητήρες αναστομώνονται στο τμήμα του εντέρου. Αυτά είναι συνήθως προσωρινά και τα ούρα περνούν και μέσα από τα στεντ.

Το τμήμα του ειλεού που απομονώνεται από το γαστρεντερικό μονοπάτι, δεν εμπεριέχει κόπρανα αλλά βλέννα.

Έτσι εξηγείται η συγκέντρωση βλέννης γύρω από την στομία, πάνω στα στεντ και μέσα στα ούρα.

Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και σταδιακά το φαινόμενο εξαφανίζεται σύντομα.

Από την στιγμή που το κόλον παρακάμπτεται ή αφαιρείται, η μορφή εκκένωσης είναι υγρή. Περιέχει πεπτικά ένζυμα τα οποία είναι διαβρωτικά και μπορούν να καταστρέψουν το περιστομιακό δέρμα. Συνήθως η ειλεοστομία βρίσκεται στο κατώτερο δεξί τεταρτημόριο, παρότι δεν μπορείς να καθορίσεις τον τύπο στομίας από το σημείο που βρίσκεται στην κοιλιά. Οι άνθρωποι που έχουν ειλεοστομία χρησιμοποιούν αποστραγγιζόμενο σάκο για να διαχειρίζονται την απόδοση.